Vrijdag 30 juli 2010

Vrijdag 30 juli 2010.

Weer: zonnig en weer warm

Afstand: 179,2 km

Weer een mooie zonnige dag vandaag. Na het opstaan, ontbeten met nog het uitzicht op de stromende rivier waar we gisteren zo lekker bij gezeten hadden. Eigenlijk hadden we best een leuke en mooie plaats. Het Nederlandse stel uit Hendrik Ido Ambacht, dat naast ons stond, vertrok al weer vroeg. Na het eten lukte het Syl eindelijk om in zo’n gigantisch grote camper een blik te werpen. Al weken was zij nieuwsgierig hoe zo’n camper er van binnen uit ziet. Alles zat er op en er aan, breedbeeldtelevisie, droger, wasmachine, vaatwasser, en ga zo maar door. Reizen in alle luxe. De jongens vonden het ook leuk om eens te zien. Voordat we wegreden, heb ik met Jorn en Nils nog een partijtje geschaakt. Ook al zijn niet alle regeltjes me nog bekend, over het algemeen lukt het aardig om het spel te spelen. Jorn vindt het een leuk spel. Hij won weer en ik stond, net als als gisterenavond, schaakmat. Om 11.00 uur reden we, nadat we nog even langs de sanidump waren gereden,  weg  richting onze laatste camping voor deze vakantie (op naar Hope). Onderweg was goed zichtbaar dat de Canadezen een lang weekend vrij zijn. Er waren veel campers, caravans en boten op de weg. In Nederland had heel het land in de file stil gestaan, hier is het iets drukker, maar kan je toch gewoon doorrijden. Het enige dat mij opviel is dat het invoegen vanaf de benzinepomp aan de andere zijde van de weg, iets meer tijd in beslag nam. Verder was het weer heel relaxed rijden. We reden een stuk dat wij ook op de heenweg hadden gereden. Weer een route door bergen met veel groen. Begin van de middag reden we Hope binnen. In Hope hadden we een camping gereserveerd. Bij het visitorcentre vroegen we waar de camping, de Othello tunnel campground,  was. We reden er op ons gemak heen. Aangekomen op de camping viel deze iets tegen. Het zag er oud uit. De plaats was wel ruim. We keken op een oud gebouwtje. Een andere camping zoeken was geen optie. De kans er vandaag één te vinden, is nihil. Verder hadden we hier wel alle faciliteiten, wat op zo’n laatste campingdag wel makelijk is. We aten wat in/bij de camper. Na het eten reden we naar de plek waar de zgn. Othello Tunnels trail begon. Dit is een trail door oude spoortunnels in de Coquihalla Cannyon. Eigenlijk loop je op een oude treinbaan. Jorn vond het helemaal te gek. De echte rails was helaas niet te zien. We liepen ook langs een riviertje. Op een gegeven moment zagen we dat er grote zalmen tegen de stroom in omhoog sprongen. Dit was de eerste keer dat ik dit life zag. Heel mooi. We hebben daar een tijdje naar staan kijken. Aan het begin van de trail, was er een mogelijkheid om bij de rivier te komen. Dat deden we natuurlijk. Ik ben er met de jongens nog even in geweest. IJskoud water dat lekker stroomde. Er lagen grote keien en stenen. Na deze duik, liepen we terug naar de camper, waar we weer droge kleding aan deden. We reden in een paar minuten weer terug naar de camping. Daar maakten we alle restjes op die we nog hadden. Een blikje soep, een blikje boontjes, een komkommer, wat vissticks en een reststandje aardappels. In Vancouver, waar we morgen heen gaan, zullen we uit eten gaan, het camperavontuur sluiten we nu af met een redelijk gezonde maaltijd. Na de afwas zijn Syl en ik begonnen met het inpakken van onze spullen. De jongens speelden buiten en kregen nog een ijsje. Nils lag als eerste op bed. Jorn mocht iets langer buiten blijven en volgde hem even later. Toen zij beiden sliepen, was het meeste ingepakt en namen wij nog een kop thee met een stuk chocolade. Tegen twaalven gingen wij ook slapen.