Donderdag 22 juli 2010

Donderdag 22 juli 2010-07-22

Weer: bewolking en wat regen

Afstand: 308 km

Vandaag stond er weer een lange reisdag op het programma. Einddoel van vandaag was het Waterton Lakes National Park. ’s-Ochtends na het opstaan en het ontbijt alles weer opgeruimd en de camper weer “rijklaar” gemaakt. Rijklaar wil zeggen het water en de elektriciteit afkoppelen en de reservoirs legen en ook de watertank volledig vullen. Na deze handelingen konden we op pad. Zouden we op een camping zonder faciliteiten terecht komen, dan kunnen we ons in ieder geval nog wel even redden.

Voordat we de Kimberley Riverside Campground verlieten, hebben we nog even met Ma en Cor via Skype contact gehad. Eindelijk lukte het om met hun te bellen via internet. Al meerder keren waren onze pogingen mislukt. Nu was de verbinding heel goed. We zagen dat mam ook nog online was, dus ook mam nog even gedag gezegd. Daarna snel op pad, er stond nog een lange weg voor de boeg. We reden op ons gemak in Zuidelijke richting. Het Waterton Lakes national Park ligt helemaal aan de grens van Amerika in de staat Alberta. Toen we in laatstgenoemde provincie waren aangekomen, hebben we de tank volgegooid en zijn we op zoek gegaan naar een supermarkt om onze voorraad weer aan te vullen. We deden dit in Crowsnest Pass. Eén van de grotere plaatsen die wij onderweg tegen kwamen. Doordat er in Alberta lagere belastingen worden gerekend, is alles er goedkoper. De benzine is er ook een stuk goedkoper. Mooi meegenomen dus. We raakten inmiddels uit het berglandschap en het werd allemaal een stuk vlakker. Overal waar je keek was er ruimte. En file moeten ze hier nog uitvinden. Vanuit het plaatsje Pincher Creek, de laatste grote plaats voor het National Park, rezen in verte de bergen op. Heel mooi en apart om te zien. We zagen ook onderweg nog een groot aantal windmolens, wat ons natuurlijk aan Nederland deed denken. Aan het eind van de middag reden we het Waterton National Park binnen. Bij de parkentrance hoorden we dat de camping waar we gisteren al voor gebeld hadden, inmiddels helemaal vol was. We reden in richting van een andere camping, de Crandell campground. Een camping zonder faciliteiten op wat toiletten na. We bereikten de camping via een smalle bochtige weg met heel veel hoogteverschillen (het leek af en toe wel een achtbaan). Even over een smalle brug over een riviertje en we stonden bij de ingang van de camping. Er was nog plaats en we konden eerst even op de camping kijken of we een leuk plaatse vonden. Dat lukte natuurlijk en we betaalden voor één nacht. Het was wel even passen en meten om de camper tussen de bomen te rijden. Na een aantal weken rijervaring lukte dat zonder problemen. Zin om eten te maken hadden we niet en we deden maar weer eens makkelijk en aten brood met vissticks. Omdat het inmiddels aardig aan het hozen was, was de keuze om binnen te eten snel gemaakt. Jorn had ook op deze camping al weer aansluiting gevonden bij een Nederlands jongetje van 9 jaar uit Huizen (Kelvin). Ze hadden heel even badminton gespeeld. De avond viel al snel in. Nadat de jongens eindelijk weer sliepen, gingen ook wij, na een kop thee naar bed.