Donderdag 30 juli 2009

Donderdag 30 juli 2009

Om niet te laat van de camping te vertrekken, hadden we de wekker om 7 uur gezet. Vandaag dus vroeg uit de veren. Toen het alarm van de GSM afging, lag iedereen nog in diepe slaap. Toch na ca. een kwartiertje mijn bed uitgegaan en mezelf aangekleed. Toen ik terug liep vanuit het toiletgebouwtje dat dicht bij onze camper was, kwam ik Jorn tegen. Hij was inmiddels ook wakker geworden en was inmiddels al aangekleed. Alleen Nils hield het lang uit, al heeft hij daar nooit moeite mee. Nadat we allemaal snel een boterham hadden gegeten, reden we na de camper afgekoppeld te hebben van onze plaats weg. Eerst nog even de reservoirs dumpen op een campingplaats die inmiddels leeg was. Rond kwart voor 9 reden we de camping af en al snel koersten we weer richting Port Alberni, midden op Vancouver Island. Het weer hier had een hele verandering ondergaan. Gisteren was het nog super warm en helder. Vanochtend was er mist en de temperatuur was ook met ca. 10 graden gedaald. Gelukkig hadden we onderweg geen last van de laaghangende bewolking. Naarmate de rit vorderde werd het steeds helderder en al snel moesten de zonnebrillen weer opgezet worden. Syl keek onderweg nog even naar het schema van de boten vanuit Nanaimo naar Horseshoe Bay (is de noord kant van Vancouver). Ik had op woensdagavond gelezen dat de boot rond 1 uur zou afvaren. In het schema stond aangegeven dat op donderdag er ook een afvaart om 12.15 uur was. Op onze horloges kijkend, moesten we die zeker gaan halen. We reden zo snel mogelijk naar de haven. Daar aangekomen zagen we dat de boot van 12.15 uur vol was en dat we een uurtje moesten wachten. Na een kaartje voor de boot te hebben gekocht, sloten we aan in rij 27, verlieten de camper en liepen naar de winkeltjes en eettentjes die op het haventerrein waren. Na de sanitaire stop liepen we rond, aten voor de verandering een hot-dog en ik dronk een kop koffie. Tijdens het wachten deden we een nummerspelletje. Op een beeldscherm stonden de cijfers van een of ander gokspel. Eerst een ronde met iedereen z’n geboortedag, daarna een ronde met iedereen z’n geboortejaar. Je moet toch wat doen om de tijd te doden. Het liep al tegen 12.55 uur en wij stonden in de rij om de boot op te rijden. De rij naast ons reed al door. Onze rij mocht ook, maar de wagen voor ons bleef maar staan. Eén van de werknemers daar, ging naar deze camper toe en maakte waarschijnlijk de bestuurder wakker. Die lag, zo het er uit zag, lekker even een tukkie te doen. Goed dat hij wakker werd, anders hadden wij daar nog in rij 27 gestaan. Op de boot liepen we naar het hoogste dek en gingen lekker in de zon zitten. De temperatuur was al weer aardig aan het stijgen. De tocht ging heel voorspoedig en na 1 uur en 40 minuten kwamen we in de haven van Vancouver aan. We reden de boot af en reden highway number 1 op richting noord. Het was een drukke weg. Bij een afslag gingen we even de weg af om te tanken en om het gas weer open te draaien. Voor de veiligheid moet het gas af zijn tijdens de vaart. Het gas moet aan staan want anders doet de koelkast het niet. Snel reden we weer naar de 1 en sloten in de rij met wagens aan. Uren waren we met het filerijden zoet. Erg saai en inspannend rijden maar dat hadden we wel verwacht bij een grote stad. Pas eind van de middag konden we een beetje doorrijden en de weg vervolgen richting Hope. We hadden daar voor twee nachten een camping gereserveerd. Deze camping heette Wild Rose www.wildrosecamp.com  Even voor Hope stopten we  voor een sanitaire stop. We parkeerden bij een grote winkel. Daar was een Mac Donalds, maar daar wilden we niet gaan eten. De buitentemperatuur was volgens ons boven de 40 graden. Zonder hier te eten, reden we verder naar onze eindbestemming voor deze dag. Dicht bij Hope stond langs de weg de camping al aangegeven. We gingen de weg af en al snel zagen we aan de rechterkant van de weg de ingang van de camping. In eerste instantie viel de camping ontzettend tegen. Bij het inchecken had Syl al aangegeven dat we nog niet wisten of we de tweede nacht zouden blijven. Dit was gelukkig geen probleem. De plek die we toegewezen kregen was vooraan het terrein en super klein. Met het inrijden moest ik uitkijken de rokende buurvrouwen niet omver te rijden. Het eerste dat zij aan mij vroegen was of wij ook honden hadden. Zij hadden er 3 (al heb ik ze niet gezien). We besloten eerst nog wat te gaan eten. Volgens de receptie was er een goed restaurant bij de benzinepomp even terug op de weg. Dit was een truckerscafé bleek bij aankomst. Zag er niet gezellig uit. In de winkel bij de benzinepomp zochten we naar brood. Ze hadden wel brood, maar weer van die maanden goed exemplaren. De jongen achter de kassa wist te vertellen dat in Hope genoeg mogelijkheden waren om snel te eten. We reden met de camper nog maar even 10 minuutjes door en belandde in een soort pannenkoekenzaakje. Alleen Nils nam pannenkoeken (niet die we gewend zijn maar van die dikke plakken). Syl nam voor de eerste keer eggs Bennedict, die Jorn ook wilde proberen. Ik nam een omelet met zeedieren met salade. Na het eten reden we terug naar de camping waar de jongens snel naar bed gingen. Weer laat, maar ja het is vakantie. Door de warmte konden zij gewoon de slaap niet vatten. Syl dook in de papieren en boeken om een volgende camping te zoeken. We wilden toch hier niet een tweede nacht blijven. Toen we beiden erg moe begonnen te worden, hebben we ook ons bed maar opgezocht.

Aantal kilometers gereden; 353 km

Weer: Zonnig en heel erg heet