Zaterdag 24 juli 2010

Zaterdag 24 juli 2010

Weer: zonnig en warm

Afstand: 24,9 km

Zoals gepland vroeg opgestaan. Dit omdat we om 10.00 uur de boottocht over het Waterton Lake wilden gaan doen. Na het ontbijt zijn we naar de haven gereden, waar de boot zou vertrekken. We waren ruim op tijd. Vroeg opstaan lukt dus wel in de vakantie. (we dachten dat niet meer te kunnen). We kochten kaartjes en wachtten op het vertrek. Om 10.00 uur begon de tocht over het water. Een mooie tocht over het ijskoude water. Een jongen vertelde veel over de omgeving, erg interessant. Op de grens tussen Canada en Amerika hield de boot even stil. De grens wordt “kaal”gehouden. Een strook van ongeveer een paar meter breed, wordt over de berg gekapt. Dit is de natuurlijke grens. Na een stukje doorvaren gingen we voor een half uurtje van boord. Jawel, in Amerika dus. De jongen op de boot had al gezegd dat het hier de makkelijkste manier is om Amerika binnen te komen. Er was wel douane aanwezig, waar we niet voorbij mochten omdat de jongens geen eigen paspoort hebben.. Er waren ook medereizigers die vanaf hier een trail gingen doen in het aangrenzende Amerikaanse Glacier National Park. Zij konden dan een andere boot terug nemen naar Waterton. Bij de “grens” vroeg Jorn om een stempel. Het half uurtje was zo om en we liepen terug naar de boot. Net voor vertrek, zaten we weer op het bovendek en genoten van de omgeving. Heen hadden we veel wind gehad, zodat we met vesten aan op het dek zaten. Terug stond de wind weer anders en nu was een t-shirt ruim voldoende. In drie kwartier voeren we terug langs de zijkant van het lake. Voor de veiligheid wordt nooit het midden benut. Het grapje van de jongen die uitleg gaf, dat je in dit lake eerder bevriest dan verdrinkt, berust natuurlijk wel op waarheid. Vandaar dicht bij de kant blijven. Wildlife hebben we niet gezien. In de folder staat dat de kans om bijvoorbeeld beren te zien, erg groot is. Helaas geen grote dieren op de kleine kiezelstrandjes. Rond het middaguur arriveerden we bij het haventje en verlieten de boot. We liepen terug naar de camper en aten daar een boterham. Om 13.00 uur vertrok er een shuttlebus naar Red Rock Canyon. Met een camper kon je daar niet komen. Ik had de vorige avond gezien waar deze stopte. Nu bleek er ook een opstappunt te zijn een paar meter achter de camper. Heel gemakkelijk dus. We reden dezelfde weg als die we naar de camping moesten rijden. Voorbij de camping was de Red Rock Canyon. Dit was een in rood gesteente ontstane canyon. Heel mooi. Onderin liep een klein riviertje. Veel mensen zaten er te relaxen bij het water. Wij volgden het pad aan de bovenzijde van de canyon dat in een loop liep. Bij het begin gingen wij ook naar het water. Daar hebben we heerlijk gezeten. De jongens liepen in onderbroek langs het water, zochten stenen, klauterden en amuseerden zich kostelijk. Wij deden natuurlijk lekker mee. Om half 4 namen we de bus terug naar het plaatsje, waar we rond 4 uur aankwamen. We liepen naar de winkelstraat en namen een ijsje, nou ja een ijsje, zeg maar gerust IJS. Twee bolletjes in een wafel, waren we even zoet mee. Nils z’n gezicht zat onder de chocolade. De stoep lag ook vol met ijs. Er was niet tegenop te eten. Het aantal calorieën hebben we vandaag maar niet geteld. Na het ijsje, hebben we, net als gisteren, de douches van de camping in het plaatsje gebruikt. Schoon zijn we weer naar onze eigen camping gereden. Bij de ingang wat hout meegenomen en op onze plaats de bbq aangezet. We hadden nog een paar kipfiletjes die we op de grill lekker konden bakken.Voor de verandering wat gezonde groenten erbij gegeten. Na het eten hebben de jongens nog wat gespeeld voordat ze hun bedje opzochten. Nadat we nog even met een kop thee van het vuur hadden genoten gingen wij ook slapen.